-
1 przetoczyć
глаг.• перекатить• прокатить* * *przetocz|yć\przetoczyćony сов. 1. перекатить;\przetoczyć na inny tor ♀.-д. перевести (переставить) на другой путь; 2. перелить; перекачать;\przetoczyć krew мед. сделать переливание крови;
3. (na tokarce) переточить+2. przepompować
* * *przetoczony сов.1) перекати́тьprzetoczyć na inny tor — ж.-д. перевести́ (переста́вить) на друго́й путь
2) перели́ть; перекача́тьprzetoczyć krew — мед. сде́лать перелива́ние кро́ви
3) ( na tokarce) переточи́тьSyn:przepompować 2) -
2 toczyć
глаг.• валять• закатывать• катать• катить• свертывать• скатывать• точить* * *tocz|yć\toczyćony несов. 1. катить;2. (na tokarce) точить, обтачивать; З. точить; подтачивать;robak \toczyćу drzewo червь точит дерево;
4. вести;\toczyć spór, walkę вести спор, борьбу;
5. (wolno lać) лить, наливать (медленно) ● \toczyć łzy лить слёзы;\toczyć krew проливать кровь; \toczyć fale катить волны
* * *toczony несов.1) кати́ть2) ( na tokarce) точи́ть, обта́чивать3) точи́ть; подта́чиватьrobak toczy drzewo — червь то́чит де́рево
4) вести́toczyć spór, walkę — вести́ спор, борьбу́
•- toczyć krew
- toczyć fale -
3 wytaczać
глаг.• выкатывать• вытачивать* * *wytacza|ć\wytaczaćny несов. 1. выкатывать;2. возбуждать; предъявлять; 3. представлять, приводить; 4. сливать, выпускать; 5. (na tokarce) вытачивать; ср. wytoczyć* * *wytaczany несов.1) выка́тывать2) возбужда́ть; предъявля́ть3) представля́ть, приводи́ть4) слива́ть, выпуска́ть5) ( na tokarce) выта́чивать; ср. wytoczyć -
4 wytoczyć
глаг.• выкатить* * *wytocz|yć\wytoczyćony сов. 1. выкатить;2. (proces itp.) возбудить; предъявить; З. представить, привести;\wytoczyć swoje racje привести свои аргументы;
4. (piwo, wino itp.) слить, выпустить;5. (na tokarce) выточить* * *wytoczony сов.1) вы́катить2) (proces itp.) возбуди́ть; предъяви́ть3) предста́вить, привести́wytoczyć swoje racje — привести́ свои́ аргуме́нты
4) (piwo, wino itp.) слить, вы́пустить5) ( na tokarce) вы́точить
См. также в других словарях:
toczyć — ndk VIb, toczyćczę, toczyćczysz, tocz, toczyćczył, toczyćczony 1. «obracając posuwać coś; przesuwać z miejsca na miejsce na kołach, na rolkach itp.» Toczyć beczki. Toczyć kulę śniegu. Toczyć koło od wozu. Toczyć kamień. ◊ Toczyć oczami, okiem,… … Słownik języka polskiego
wytoczyć — dk VIb, wytoczyćczę, wytoczyćczysz, wytoczyćtocz, wytoczyćczył, wytoczyćczony wytaczać ndk I, wytoczyćam, wytoczyćasz, wytoczyćają, wytoczyćaj, wytoczyćał, wytoczyćany 1. «tocząc wyciągnąć, wydostać coś skądś, na jakieś miejsce» Wytaczać beczkę z … Słownik języka polskiego
tokarka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tokarkarce; lm D. tokarkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} maszyna do obrabiania elementów skrawaniem, używana głównie do toczenia wałków, pierścieni, tulejek itp., a także do wiercenia, rozwiercania, przecinania itd. :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fortunka — ż III, CMs. fortunkance; lm D. fortunkanek 1. zdr. od fortuna (zwykle w zn. 2) Pokaźna, znaczna fortunka. Uciułać sobie fortunkę. 2. techn. «przystawka do szlifowania na tokarce» … Słownik języka polskiego
krążkownik — m III, D. a, N. krążkownikkiem; lm M. i techn. «jednokrążkowe narzędzie stosowane do krążkowania zewnętrznego przeprowadzanego na tokarce» … Słownik języka polskiego
nadtoczyć — dk VIb, nadtoczyćczę, nadtoczyćczysz, nadtoczyćtocz, nadtoczyćczył, nadtoczyćczony nadtaczać ndk I, nadtoczyćam, nadtoczyćasz, nadtoczyćają, nadtoczyćaj, nadtoczyćał, nadtoczyćany 1. «o robakach lub niektórych owadach: uszkodzić przez drążenie,… … Słownik języka polskiego
obtoczyć — dk VIb, obtoczyćczę, obtoczyćczysz, obtoczyćtocz, obtoczyćczył, obtoczyćczony obtaczać ndk I, obtoczyćam, obtoczyćasz, obtoczyćają, obtoczyćaj, obtoczyćał, obtoczyćany 1. «tocząc coś w sypkiej substancji spowodować jej przylgnięcie do tego… … Słownik języka polskiego
podtoczyć — dk VIb, podtoczyćczę, podtoczyćczysz, podtoczyćtocz, podtoczyćczył, podtoczyćczony podtaczać ndk I, podtoczyćam, podtoczyćasz, podtoczyćają, podtoczyćaj, podtoczyćał, podtoczyćany 1. «tocząc przesunąć coś blisko czegoś, pod coś» Podtoczyć beczkę… … Słownik języka polskiego
tokarka — ż III, CMs. tokarkarce; lm D. tokarkarek «obrabiarka skrawająca, służąca do toczenia wałków, tulei, pierścieni itp., także do wiercenia, rozwiercania otworów, przecinania, gwintowania, a przy zastosowaniu dodatkowych przyrządów do frezowania i… … Słownik języka polskiego
tokarstwo — n III, Ms. tokarstwowie, blm «rzemiosło, zawód tokarza; obrabianie przedmiotów na tokarce» … Słownik języka polskiego
tokarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «robotnik wyspecjalizowany w obsłudze tokarki, wykonujący różne prace obróbkowe na tokarce» … Słownik języka polskiego
